hanguin mo ako sa hukay! part 7

“ emman... emman...” yugyog sa akin Jeff. “ Bumangon ka na diyan. Dalian mo. Kailangan na natin bumalik sa maynila. Nalintikan na.  Lumala na ang problema kay Roan. Dalian mo!” ang  nagmamadaling kilos nito. Hawak na ang tuwalya at dirediretso na sa loob nang banyo para maligo. Naiwan naman akong pupungas pungas nang mata  at inisip kung ano ang nagyare.

“ ano ba nangyare doon? ”blanko kong tanong  ng di ko na mawari kung ano nag dahilan. Mahirap magisip lalo na kapag kakagising lang. Nakahiga pa din ako at hinihintay kung kelan siya lalabas nang banyo. Saktong holiday pa naman ngayon at pede pa sana kaming magenjoy pa maghapon sa pagi stay sa amin pero wala na. Problema na naman.

“ sinubukan daw magtapat ni Roan sa papa niya sa sitwasyon namin pero  hayun at nagalit nga ang matanda. Pinapalayas daw.” Sabay iri nito. Tumatae pala ang kumag.

“ si Roan talaga oh. Hindi din nagiisip eh no.” Blanko ko pa ding sagot. “ Dalian mo at naiihi na ako.”

“ sandali lang to. Grabe ka ha. At huwag ka magulo! Ayaw lumabas.” Mataas na boses nito para marinig ko ang boses mula sa loob.

Natawa na lang ako .

Halos trenta menutos din ako naghintay sa kanya at tuluyan na siyang natapos maligo. Nakatapis na lang ito nang  tuwalya paglabas. Hawak nito ang mga damit at inihagis nang tuluyan sa basket na lagayan nang labahin sa tabi nang pinto.

“ ang tagal mo din eh no. Yaan ba ang sandali lang? Trenta menutos mo ako pinaghintay. Nanggising ka pa ha.” Sabay taas nang kamay kong may relo.

“sorry! Alam mo naman ako matagal maligo! Sige na at bilisan mo. “ utos nito sa akin.

Nakatalikod na siya at pinapagpag ang basang buhok. Hinila ko ang tuwalya niya para mahubuan ko siya sabay takbo tungo sa banyo. Gulat naman siya at mabilis na tinakpan ang harapan. Asar na asar ito na humabol sa akin habang nakatakip pa din ang dalawang kamay sa ari nito. Tawa ako nang tawa. Malalakas. Malulutong. Nagsisigaw naman ito at gustong bawiin ang tuwalyang hawak ko. galit na galit.

“ akin na yan tarantado ka!” sigaw nito pero wala na siyang nagawa dahil tuluyan na akong nakapasok sa banyo at mabilis na inilock  ang pinto. Tawa pa din ako nang tawa.  “ buti nga sayo!!! Nanggugulo ka kase nang gising!” sigaw ko mula sa loob.

“ paglabas mo lang... lintik lang ang walang ganti!!!” sigaw nito sabay dabog sa pinto.

“ Jeff!!! Emman!!! Ano ba iyan! Ang aga aga ang iingay niyo.  Nakakabulahaw kayo  ha!!!” sigaw ni mama mula sa kusina. Dinig na dinig ko pa din ang malakas na boses nito kahit nasa loob ako ng banyo.

“ si Emman po kase ma, nangaasar!!! Sagot naman nitong malakas din ang boses.  Wala na ako narinig pa pagkatapos. Naligo na din ako. Nagsabon nang buong katawan at ilang sandali pa’y  mabilis  na lumabas nang banyo gamit gamit ang tuwalyang ginamit din ni Jeff. Pareho kaming may kanya kanyang tuwalya sa bahay at sa bahay nila pero  ang gamit ko ay gamit na din niya. Mula sa mga damit, panglinis nang katawan, bag, sapatos at pati minsan mga brief naghihiraman pa kami. ganyan kami kalapit sa isa’t isa. Ang lahat nang sa akin ay kanya na din at siyempre ang kanya ay akin din. Minsan dahil mas mataba ako nang kaunti sa kanya ay maluluwang nang bahagya ang mga naiisuot niyang damit ko pero wala itong pakealam at dalang dala naman niya at kapag ako naman ang kumukuha nang mga damit niya’y halos masakal naman ako sa sikip nang mga ito . ang hilig kase nito sa body fit na mga damit. Payabang sa bato batong katawan nito samantalang ako puro taba yata. Buti na lang nagkakasya ang mga damit niya pa rin sa akin.

Lumabas na ako nang banyo at nagbibihis nang mapansin kong  ngingisi ngisi ito  habang kinakalikot ng cellphone. Nakabihis na ito at hinihintay na lang ako para sabay kaming bumaba nang kwarto. Hindi ko na lang pinansin ito at minadali ang sarili para makapagbihis. Ilang sandali pa’y pababa na kami at inabutan naming naghahanda na si mama nang almusal sa mesa. Nagbabasa naman si papa nang diyaryo habang nagkakape sa sala katabi ang mga kapatid kong nanonood nang tv.

“ halina kayo at kumain na. James! Nicole! Tama na iyang panonood nang tv at kumain muna kayo. Hoy Zandro, itigil mo na din yan, kumain ka muna. “ yaya ni mama. Nagsitayuan naman ang lahat at dumiretso  sa mesa. Sumunod na din kami ni Jeff.

“  papa! Ok na ba pasa mo?”  Tanong ko. nagsisi naman ako bigla sa nasabi ko. biglang kumunot ang noo nito.

“ ay pa, sorry pala sa ginawa ni tatay kahapon.” Paghinging  paumanhin ni Jeff .

“ ok lang  yun Jeff. Huwag kang magalala. Naiintindihan ko.  huwag lang niyang maulit  ulit  yun at malilintikan uli sa akin ang tatay mo. Kahit na mas malaki ang katawan noon sa akin hinding hindi ko siya uurungan. Aba... black belter kaya ako.” Pagyayabang nito.  Natawa naman kaming lahat. Parang totoo lang ha sa isip isip ko.

“papa!  Turuan mo naman ako magkarate.” Birong sabad ni james.

Natawa naman kaming lahat.

“ako din papa!”ag mabilis na agaw attention ni Nicole.

“aba... sige ba. Naku mahaba habang lesson ito. Sa isang kondisyon.” Sagot ni papa. Natahik at nakinig naman ang dalawa. “tapusin niyo muna ang pagaaral niyo at kapag matataas mga grades niyo, ipapasok ko kayo sa talagang karate school.ngayong bakasyon.” Dagdag nito sabay taas nang tinidor na hawak para bigyang diin ang mga paalala.

“ yessss!!!” sigawan nang dalawa. Sinaway naman sila ni mama sa ingayan ng mga ito. Mabilis naming tumigil ang dalawa.

“ naku mama, siguradong magiging tomboy lalo si nick kapag nagkarate yan.” Sumbong ni James.

“at mabuti din para sayo dahil ako na lang lagi nagtatanggol sayo sa school sa mga bully mong kaklase. Babakla bakla kase.” Apela naman nito.

“hoy! Bawal lang makipagaway sabi ni mama.” Pagtataggol naman nito sa sarili.

“tama na iyan.” Saway ni mama. “ kayo ha umayos kayo. Tama si James Nicole, huwag kang masyadong maton maton diyan. Para kang lalake. Isa pa, hindi tama ang makipagaway sa mga mabababaw na dahilan. Lalo kang aasarin kapag pinatulan mo sila.” paalala ni mama. Natahimik naman ang dalawa. 

“ kayong dalawa.” baling sa amin ni papa. “maaga yata kayo aalis ha. Bihis  na bihis kayo.” Puna ni papa.

“kailangan na po kase naming bumalik sa maynila papa. May problema si Jeff sa girlfriend niya.” Sagot ko.

“ok ok. Balitaan niyo na lang kami sa mga pinaggagawa niyo doon ha.” Paalala ni papa.

Ilang sandali pa’y tapos na kaming kumain.  Bumalik kami sa kwarto at nagayos nang ilang dadalhin. Dumaan muna kami sa bahay nina Jeff para magpaalam sa mga magulang nito at makuha  ang mga bag namin. Tanghali na nang makarating kami sa inuupahan naming apartment. Nagpahinga sandali  at nagtanghalian. Nagtake out na lang kami sa Mcdo dahil pagod na din at wala nang oras magluto sa gutom.  Ilang sandali pa’y dumating  na si Roan at may kasama itong babae. Maganda at sexy, sophisticated ang dating, matapang ang aura, maputi at mamula mula ang kulay, parang diyosa. Hindi ko naitago ang aking paghanga sa kanyang kagandahan. Mabuti na lang at hindi nila ako napansin. Natuon agad ang attention kay Jeff.

“ Jeff. Pwede ba tayong magusap nang masinsinan?” ang bungad agad ni  Roan. Halatang  seryoso ito.

Nakakagulat. Ngayon ko lang siya nakitang  seryoso at akala mo susuong sa isang digmaan at mukhang hindi papatalo kahit buhay pa ang kapalit. Dahil sa  wala naman silang mapwestuhan para sila lang dalawa. Hindi naman pwede sa kwarto dahil kabastusan naman yata ang sila lang dalawa doon at nasa labas kami nang kasama niya, nagdahilan na akong lumabas sandali at may bibilhin sa grocery store sa may kanto.  Nahiya naman akong  ayaain ang kasama nitong  babae dahil hindi pa naman ito ipinapakilala ni Roan sa akin o kay Jeff man lang.  Nakuha naman agad ni Jeff ang ibig kong sabihin at tumango na lang ito bilang pagsan-gayon . Nanatili namang tahimik  ang babae at nang nasa pinto na ako bago tuluyang lumabas sumunod din ang babae pero hindi ko na lang pinansin.

“wait!” ang tawag sa akin nang babae. Kinabahan ako bigla. Patay na sa isip isip ko

“ samahan mo na lang ako maggrocery para may gagawin ka Miss pero kung hindi ay ok lang. Maiintindihan ko. i’m Emman, Jeff’s bestfriend and you are?” tanong kong sabay abot nang kamay ko.ang bilis ko naman yata sa isip isip ko. naku! Umandar na nga ang katorpehan ko. baka isipin niya presko ako masyado. Ewan ko ba, eto pa naman ang pinakakaayawan kong sitwasyon. Kapag kinakabahan, lumalabas ang pagkamakapal ang mukha na parang papansin. Ganun talaga ako eh. Wala na ako magagawa. Kahit anong turo ko sa sarili ko para baguhin ang ugali ko kapag napapasabak ako sa mga ganitong sitwasyon ay hindi pa rin talaga mabago bago.  Hindi ako makapagisip nang maayos. Kabaliktaran na man ang impact nito sa mga taong nakakaharap ko. kesyo maangas daw ako na presko na feeling. Ay ewan. Bahala na.

“ oo kilala na kita. Nabanggit ka na sa akin ni Roan. Sobrang sweet niyo nga daw nang bestfriend mo. Daig niyo pa ang magasawa sa turingan. Lalo na nung Friday, iniwan niya ang pinsan ko sa ere para lang sa isang mahalagang bagay para sayo. Kakainggit. By the way, im Aiza Montes, first cousin of Roan.” Seryosong pagpapakilala nito sa akin sabay bitaw nang  isang ngiti.

Nag-init ang mukha ko sa narinig. Hindi ko alam kung may ibig siyang sabihin sa kanyang tinuran. Hindi ko alam kung ano gusto niyang ipahiwatig pero ang sigurado ako, nagpangting ang pandinig ko sa sinabi niya. Siguro ganun lang talaga siya magsalita. Prangka.

“anong gusto mo Aiza? Ililibre kita. Ang formal kog tanong.

“ huwag na. Busog pa ako. Kanina pa kami nagtanghalian sa mall ng pinsan ko kakahintay sa inyo.” Ang mabilis niyang sagot. Walang tingin tingin.diretso lang ang lakad pero mabagal.

“wow!” sa isip isip ko. iba nga ang timpla nang babaeng ito. Galit nga yata. Masama ang tabas nang dila ah. Sige. Gusto ko na siyang iwan dahil sa inis kung hindi lang sa pinsan niyang  kasintahan nang Bestfriend ko. sayang. Ang ganda pa naman.  Nakakaturn off ang nasabi ko na lang sa sarili.

“pasensiya na Aiza ha. Alam kong galit ka sa gusot na kinasasangkutan  nang pinsan mo at nang bestfriend ko  pero isa lang ang nasisiguro ko, hindi tatalikuran ni Jeff  ang responsibilidad niya.” Ang maikli kong paliwanag sa kanya. Siguro naman sapat na iyon para maibsan ang galit niya.

“ hindi na kailangan dahil ako na ang bahala sa pinsan ko. kaya na naming lusutan ito nang kami lang. Kahit wala ang duwag na Jeff na iyan” ang pranka na nitong sabi. Nagulat ako sa tinuran nito. Walang duda. Galit nga at hindi lang basta galit, nakakatunaw ang mga salita nito. Nakakadurog nang pagkatao.  Magsasalita pa sana ito nang nagring bigla ang cellphone nito mula sa maliit na dala dalang pouch.  Kinuha nito ang cellphone at mabilis na pinindot para masagot.

“ oh ano, tapos na ba?” ang kawalang expression nitong sagot. “ sige, pabalik na kami.” doon ko napagtantong si Roan pala ang kausap nito. Pinatay na nito ang tawag at mabilis na ibinalik sa pouch. “ halika na at uuwi na kami ni Roan.” Yaya nito.

“sandali, magrogrocery pa ako!”ang bigla kong sagot  pero hindi na ako nakadahilan pa nang sabihin niyang...

“ ang kapal naman nang mukha mo! Paglalakarin mo ako magisa umuwi eh babae ako. Ihatid mo ako sa inyo.”galit nitong sabi. Biglang naginit ang ulo ko sa narinig. Kung hindi lang siya babae baka nasapak ko na ito. Pasalamat ka sa isip isip ko. wala na ako nagawa kundi bumalik kasama siya at ilang sandali pa nasa tapat na kami nang gate nang bahay. Inabutan namin si Roan sa labas na umiiyak at nagiisa. Nagulat ako sa itsura nito.

“tara na, dalian mo at may pupuntahan pa akong meeting.” At hinila na nito ang pinsang lumuluha palayo sa amin. natulala naman ako sa inasta nito. Kagandang babae kung makaasta daig pa ang diyablo sa ugali neto. bumalik na lang ako sa loob nang bahay para makibalita kay Jeff pero iba nag tumambad sa aking inaasahan.

Itutuloy...

hanguin mo ako sa hukay! part 6

“ Rogelio naman. Ano ba ang pumasok sa kokote mo at sumugod ka pa doon?” galit na alala ni nanay sa asawa habang pinupunasan nang alcohol ang sugat nito. Nanood lang naman ako at hiyang hiya sa nangyare habang nakaupo sa silya katapat nila. Pinapanood lang din ni Jeff ang mga magulang at natatawa sa itsura nang ama sa maya’t mayang paginda nito sa bawat dampi nang bulak na may alcohol sa pasa nito sa pisngi at sa kaliwang mata. Lumapit sa tabi ko si Jeff bitbit ang silya at ginaya ako sa pagkakaupo na nakatalikod ang upuan at nakapatong ang parehong kamay sa pinakasandalan nito. Pangiti ngiti at parang saying saya sa pinapanood. “ sa susunod na magbalak ka sumugod, siguraduhin mong di ka nakainom para di ka agrabyado.” ang gatong pa nito. 

“ aba Herminda, sa palagay mo kaya kong gawin yun nang nasa katinuan?” sagot nito. “ hayaan mo, sa susunod sisiguraduhin kong nakapagensayo ako nang kung fu style ko para matikman niya ang hindi pa niya nakikita sa akin. Ha... Lintik lang ang walang ganti! Ha...” ang mayabang nitong sabi. Natatawa na din ako sa inaasta nito. Iba talaga pag nalalasing si tatay. Imbes na matakot ka ay kabaliktaran nito ang mararamdaman mo. Masisiyahan ka pa lalo kapag kasama siya. Napangiwi na lang ako.

“ oh Jeff anak, kunin mo na ang icebag sa ref at maitapal na sa pagmumukha nang tatay mo para manahimik na ito.” Ang birong sabi ni nanay. Kunware galit ito. Sanay na din itong sakyan ang kabiyak. Nakakatuwa sila. nakakaingit.  Kilalang klala na nila ang ugali nang bawat isa. Alam na kung kelan mananahimik at kelan magbibiro. Kung kelan magseseryoso. Para naming kinurot ang puso ko. sana mahanap ko na ang magiging kagaya ni nanay sa buhay ko ang nasabi ko na lang sa isip isip ko.  mabilis namang tumayo si jeff at maya maya pay nakabalik na ito dala ang icebag. Parang wala lang sa kanya ang nangyare. Iniabot nito ang icebag sa nanay.

“ oh, bakit kayo nanonod lang diyan? “ baling sa amin ni nanay. “ kumain na kayo sa kusina at alam kong di ka pa nagtatanghalian emman at ikaw Jeff ituloy mo na din ang pagkain mo.” Utos nito sa amin.

Doon ko lang napansin na hindi pa pala ako nangtatanghalian at nalipasan na nang gutom sa mga nangyayare. Buti na lang at nakakain ako nang meryenda kaninang naguusap kami ni Jenny.

“tatay, pasensiya na po sa nangyare. Huwag po sana kayo magagalit kay papa. Pagpasensiyahan niyo na po siya.” Ang paumanhin ko bago tumayo.

“ naku anak, wala iyon sa akin. Kilala mo ako pero uulitin ko iyon kapag inapi ka ulit nang bundat mong tatay.” Ang dire diretso nitong sabi.

“hoy, mahiya ka sa binibitiwan mong salita. Mamaya makarating sa tatay niyan ang pinagsasabi mo lumaki lalo ang gulo.” Ang hampas nito sa braso nang asawa. Natawa din ako sa tinuran nito.

“ aba Herminda, kahit hindi ko sabihin yun ang totoo at nakikita nang lahat.” Ang walang takot nitong sabi at ihiniga na ang katawan sa sofa. Ipinatong nito ang ulo sa kandungan nang asawa.

“kahit na!” ang galit na sagot ni nanay. “ iyan ag masama sayong matandang hukluban ka eh. Mapanlait ka masyado kapag nalalasing ka.” Dugtong nito.

Natatawa na lang kami pareho ni Jeff sa naririnig habang nagaayos nang makakain.

“ pasensiya na sa nangyare Jeff ha.” Paghingi ko nang paumanhin habang kumakain.

“ ano ka ba. Para kang iba. Batukan kita diyan eh.” Saad naman nito.

“paano yan, baka di na ako makakauwi lalo sa bahay.” Nasabi ko na lang.

“natawagan ko na si Jenny. sinabi kong siya makipagusap kay papa.

“ ha? Ano naman yang ginawa mo? Nagdamay ka pa.” Ang gulat kong sagot.

“ ano ka ba. Siya na lang ang makakapagpaliwanag ang lahat para matanggap ka pa nila. Siya na ang magsasabi na hindi na magiging kayo kahit kailan dahil may anak na ito at hindi ikaw ang ama at tapos na ang lahat nang sa inyo. Isa pa nakapagayos naman na kayo kaya ok lang yun sa kanya sigurado ako. At hindi siya pwedeng humindi dahil alam niyang siya ang dahilan.” Ang paliwanag nito.

“ eee.... ano ba iyan. Nakakahiya sa tao. Bakit di mo sinabi sa akin?”  ang pagmamaktol ko.

“batukan kita diyan eh. Ikaw na nga ang tinutulungan ikaw pa magiinarte diyan. Wala ka na magagawa dahil parating na si Jenny.” sabay tawa nito.

Hindi nga siya nagkamali dahil pagkatapos naming kumain ay saktong dumating naman si Jenny. dala ang anak nito. Masayang sinalubong ni Jeff ang bata at tuluyan nang iniwan ni Jeff ang mga hinuhugasan. Hindi naman ako nakapagsalita sa hiya sa kanya.

“ hoy tol. Tapusin mo na iyang paghuhugas at makikipaglaro ako sa inaanak ko.” ang mabilis nitong sabi at dire diretso na sa sala.

“magandang hapon po.” Bati ni Jenny sa magasawa na noo’y naghaharutan na sa sofa. Nagulat naman ang magasawa at hinarap ang bagong dating na bisita.

“ aba, sino ang batang are?” ang gulat na tanong ni tatay.

“ anak ko po tatay.” Sagot naman ni Jenny.

“ aba, hindi pa nailalabas ang magiging apo namin ky Roan  eh may makakalaro na palang naghihintay sa kanya.” Ang masaya nitong sabi at sabay buhat sa bata.

Nagulat naman si Bryan sa biglang pagkarga sa kanya nang matanda at umiyak na ito.mabilis na ibinaba nito ang bata at ibinalik kay Jeff.

“hayan, lasing ka kase kaya ayaw sayo ng bata.” Paninisi ni nanay. Nagtawanan na lang ang lahat.

“ aba malay ko ba na ayaw nito sa matanda.” Pagtatangol nito sa sarili. “ oh siya doon muna ako sa kuwarto at magpapahinga.” Sabay alis pagkatapos haplusin ang ulo nang bata. Hinila na nito ang asawa.

“tahan na. Ok na Bryan, wala na si lolo.” Yakap naman nito sa bata. “ umalis na ang bakulaw.”  Biro nito.

“ Jeff!!! Hindi pa ako mukhang bakulaw jaske kang bata ka.” Sigaw nito mula sa kwarto. Naririnig pala nito ang sinasabi ni Jeff. Tawanan kaming lahat.

Tumabi na ako sa kanila sa sofa pagkatapos kong maghugas nang pinggan.

“ oh, bakit ka napadaan dito.” Kunware kong pagtatanong sa kanya. Nahihiya akong buksa sa kanya ang problema.

“magpapasama sana ako sayo sa mga magulang mo. Hindi ko kayang magpaliwanag sa kanila nang ako lang. Natatakot ako. Mabuti nang nandoon ka. Para  may malapitan ako at nagpapalakas sa akin nang loob. Hindi ko maiwan si Bryan sa lola niya. Natatakot pa din ito sa nangyare kaninang umaga. Minabuti ko na din dalhin siya para  kahit papno maintindihan nila at at pruweba ako sa mga bibitiwan kong paliwanag sa kanila.” pahayag nito.

Tumango lang ako sa pagsangayon sa mga sinabi niya.

Wala pang isang oras nang makarating kami sa aming bahay. Maayos kaming pinatuloy ni mama at naghihintay na  sila pareho sa sala. Nakaupo sa sofa. Nasa hitsura pa din ni papa ang galit lalo nang makita niya si Jenny. nagulat din sa buhat buhat na bata  ni Jeff. Umupo kami sa sofa.

“Siya po ba si lolo? Ang papa ni ninong Emman?” ang turo ni Bryan kay papa. Napatingin kaming lahat sa bata. Mabilis namang inabot ni Jeff ang nakaturong kamay ni Bryan at itinago ito sabay takip sa bibig at binulungan na huwag maingay. Tumalima naman ang bata. Nagumpisa nang ipaliwanag ang lahat ni Jenny ang tungkol kay Bryan. Kung saan nito nakuha, kung ano ang totoong nangyare sa kanya, kung paano siya nabuntis at ang dahilan niya kaya siya hindi nagpakita sa araw nang kasal at tuluyang nawala. Maluha luhang ikwinento nito ang buong katotohanan. Nahabag naman ang mga magulang ko sa katotohanang narinig at tuluyan na itong lumambot ang puso para kay Jenny. nagpaliwanag na din ako kung bakit sa kabila nang pagiwan sa akin ay pilit ko pa ding hinahanap si jenny dahil sa pagaalala ko sa kanya at sa dinadala niya. Na hindi ko nagawang ipagtapat sa kanila ang katotohanang buntis siya sa panahong iyon dahil na din sa balak naming itago ang lahat nang katotohanan at akuin ang responsibilidad sa bata at nabago lang ang lahat nang umalis si Jenny. wala nang ginawa ang mga magulang ko kundi ang tanggapin si Jenny katulad nang maluwag pagtanggap nila dito noong una. Ang kaibahan nga lang, hindi na katulad nang dati na magiging asawa ko kundi isang anak na lang na kaibigan ko. nagpaalam na agad ang maginang Jenny at Bryan pagkatapos maghapunan sa bahay sa pamimilit na din ni mama. Kailangan na daw nila magpahinga nang maaga dahil maaga silang luluwas pa maynila bukas para sunduin ang kapatid nitong si Jacob sa isang Rehabilitation Center. Naiwan naman kaming dalawa ni Jeff at pinilit na doon na matulog sa bahay.  Pumasok na kami sa kwarto at doon nagpalipas nang oras habang umiinom nang beer at nagpapatugtog nang classic love song. Parehong nakahilata sa kama.

“ sana tol ganito lang kadali lagi lusutan ang problema ano?” saad niya habang nakatitig sa kisame.

Hindi ako nakaimik. Tama siya. Sa buong araw na ito, ang daming nangyare. Ang pagbablik ni jenny, ang pagkaatake ni Mr Costales, ang pagkakaayos namin ni Jenny,  ang pagpapalayas ni papa sa akin at pagsasapaka nila tatay at papa dahil na din sa akin, ang pagpapaliwanag ni Jenny na siyang pagtanggap uli saakin nina papa sa bahay na ito. Natapos ang lahat nang maayos at walang naiwang problema.

“Sana sa mga susunod pa na problema ganun din kadali ang lahat.” Pagpapatuloy nito. Tahimik lang ako.

“hayaan mo tol, ipapangako ko. ano man ang magyare, sabay nating lulutasin ang lahat nang problemang darating.” Ang maikli kong sagot. “ nahihiya nga ako sayo kase puro sa akin ang problemang nangyare sa araw na ito. Nadamay pa si tatay. Pasensiya na ha.” Paghingi ko nang paumanhin ko.

“ano ka ba. Problema mo ay problema ko na rin. Tayo lang naman lagi ang nagtutulungan noon pa hindi ba. Ngayon ka pa nahiya tarantado ka.” Pagbibiro nito sabay takip ang isa nang kamay sa mukha ko. napahalakhak kami pareho.

“ pero seryoso tol, alam mo, mas nakakaya ko kapag kasama kita at nasa tabi ko lagi. Madali nalulutas ang problema kapag nandiyan ka.” Pagamin ko. “ hindi mo ba napapansin?”

“ palagay ko nga! Paano eh ako lang naman nagiisip sa atin nang matino dito.” Pangaalaska niya.

“ aba ang kapal nang apog mo tol,  matino ba ang matatawag mo yang pagbubuntis mo kay Roan nang wala sa oras ha?” ang bawi ko naman.

Natigilan siya. Hindi siya nakapagsalita.

“oh, andiyan ka na naman. Ang dali lang nang problema mo pinapahirapan mo sarili mo eh. Sinabi ko na sayong pakasalan mo na agad at iuwi kahit tutol ang tatay niya. Nasa tamang edad na kayo ano ka ba.” Biro ko. alam ko hindi niya gagawin ang payo ko. kilala ko siya. Hindi siya gagawa nang isang bagay na ikakasira niya.  Alam kong susuyuin niya ang papa ni Roan para makuha niya nang maayos ito sa poder nang mga magulang nito. Ngunit paano kung sa sobrang higpit nito ay hindi niya mapalambot ang matigas na puso nang matanda. Magtagumpay kaya siya? Tanong ko sa isip ko.

“ basta tol nandito lang ako ha. Hindi kita iiwan. Huwag mo din ako iiwan ha. Sumpaang walang iwan.” Itinaas ko ang kanang kamay kong may tanda nang sumpaan namin. Itinaas din niya ito. Tinignan naming pareho ang mga peklat na matagal nang nakamarka sa aming mga kanang palad. Pinagtapat ang mga ito at naghawak kamay habang nakataas  pa din sa ere.  Sinsariwa ang mga sumpaang kahit kalian ay mananatiling tapat sa isat isa.

At ilang sandali pay tuluyan na kaming nakatulog.

Itutuloy.

hanguin mo ako sa hukay! part 5

Emman: hala. Nakukulangan ako sa storya. Wala naman ako maisip na pede ko pang idugtong. Hahaha! Ano ba ito. Para akong tanga. Isip... isip... isip...! hehehe. Kaya mo yan tol. Wala ka nang choice. Hahaha!

Naalarma ako bigla sa tinuran niya. Hindi ko inaasahan ito. Hindi pa ako nakakapagisip nang sasabihin ko at paano ako maguumpisa  pero kakausapin na niya ako. “anong gagawin ko?” tanong ko sa sarili ko. bahala na. “ sige.” Nasabi ko na lang.

“doon tayo sa labas.” Yaya niya at tumayo ito. “anak, dito ka muna ha, kakusapin ko lang si tito emman ha.” Pagpapaalam nito sa anak. “wag kang malikot ha.” Ang malambing nitong sabi.

“ mommy, natatakot ako. Wag mo ako iwan mommy!” ang malungkot na sagot nang bata. Naawa naman ako bigla.

“anak, babalik ako huwag kang magalala. Iiwan kita kay lola Metring at kay lola Flor mo. Hindi ka nila papabayaan pangako.” Pagpapakalma nito sa takot nang anak.

Tumango na lang ang bata at yumuko.wala na itong nagawa pa. Niyakap naman siya agad ni Aling metring para iparamdam na safe ito sa tabi niya.

“ako na ang bahala dito. Ako muna ang titingin sa kanya.” Ang mungkahi naman ni Jeff sabay lapit at upo sa tabi neto.kinandong at kinausap.

“huwag kang magalala. Andito lang si tito Jeff. Hindi kita iiwan. Ano nga ulit pangalan mo? Tanong ni jeff.

“bryan po.” Ang maikling sagot nang bata. Nahihiya ito. Nakatungo lang.

“ doon tayo sa labas.” Yaya ni Jenny . bumili muna kami nang makakain at napagpasyahang maupo sa isang bench kaharap ang maaliwalas na view tanaw ang kalsada papasok nang hospital. nasa mataas na bahagi nakatirik ang malaking hospital na dati’y burol. At ginawang tambayan ang labas nito para makita ang buong view sa baba. Marahil sinadya para ang mga dinadala sa hospital ay mabawasan ang sakit kapag nakikita ang magagandang mga tanim na nagkalat sa buong paligid nang hospital. akala mo isang botanical garden sa iba’t ibang uri nag halamang namumulaklak. Hindi mo aakalaing hospital ito sa ganda nang landscape. Umupo kami sa bench kaharap ang isang punong napapalamutian nang ibat ibang namumulaklak na orchids. Magkatabi. Magkadikit ang katawan.

“ patawarin mo sana ako sa ginaw ko sayo emman. Hindi pa ako handing magpakasal noon. Isa pa, ayaw kong ipaako syo ang  bunga nang isang pagtataksil. Hindi ko maaatim na sayo ko ipapabalikat ang mga katangahan ko. sapat na ang makita ang totoong pagmamahal mo sa pagtanggap sa kalagayan ko.”  umpisa neto.

Tahimik lang ako at nakikinig. Parehong nakatingin sa malayo.

“pinapunta ako ni Aling metring sa kanila sa bicol. Doon ako tumuloy sa bahay nila sa pakiusap ko. ayaw kong isilang ang anak ko sa bahay namin. Ayaw kong maranasan niya kung anong klaseng buhay meron ako. Isa pa, natatakot ako na baka ipalaglag ni papa ang bata kapag nalaman niya na buntis ako.”dagdag nito.

“bakit hindi ka nagpaalam sa akin? Maiintindihan ko naman ang lahat eh. Matatanggap ko naman kung sakaling ayaw mong ituloy ang kasal.” Saad ko. naluluha man pero pinigil ko na lang. Masyado nang matagal ang nangyare at nakalimot na ako sa palagay ko. isa pa. Hindi ako dapat magpakita nang kahinaan. Matapang ako sa lahat nang bagay na siyang nagustuhan niya sa akin noon. Na siyang dahilan kaya niya ako sinagot. Na siyang dahilan kaya niya rin ako siguro iniwan. Pero tapos na ang lahat. Nagbago na ang lahat. Lalo na siya. Ibang iba na siya ngayon. Kung noon bawat salubong ko sa kanya para sabay kaming pumasok sa eskuwelahan ay mangiyak ngiyak ito sa pagsusumbong sa akin sa malupit niyang ama. Na kesyo malandi daw siya at laging may kasamang lalake at pinagbabantaan na hindi na papatapusin nang pagaaral kung magaasawa din lang agad dahil sayang lang ang perang ginagastos nito.  Na sugurin siya nang kanyang ama sa bahay nang kaeskwelahan namin kapag inaabot ito nang hating gabi kahit wala namang ginagawang masama at tinatapos lang ang mga project namin para maihabol sa deadline kinaumagahan at todo iyak ito maghapon sa school  sa kahihiyang inaabot pagkatapos. Ang minsang pagpapahiya nito sa harapan nang buong klase kinaumagahan dahil sa pagtulog nito sa bahay nang isa naming kamagaral sa galit nito sa ama at inakalang sa lalake ito nakitulog at binitiwan nang masasakit na salita na akala mo isang bayarang babae.

“alam kong hindi ka papayag emman kaya minabuti kong sa sulat ko na lang tapusin ang lahat. Walang hindi makakahindi sa iyo lalo na sa mga paliwanag mo sa lahat nang bagay at problema. Ang pagsasakripisyo mo para lang sa akin. Hindi ko maaatim emman na pati ikaw ay magdusa. Napakabuti mong tao at hindi ako bagay sayo emman. Mas maraming babae diyan na karapatdapat para sayo.isa pa, gusto kong patunayan na kaya kong tumayo at mabuhay na magisa nang hindi humihingi nang suporta sa magulang ko. pinilit ko lang tapusin ang pagaaral ko para kahit papano hindi ako mahihirapan kung sakali bago ako tuluyang umalis sa poder nina papa. Nagkataong sa masamang paraan lang ang pagalis ko at magiwan nang isang kahihiyan sa pamilya lalo na sayo, ang saktan ka pero wala na akong choice kundi umalis para itago kay papa ang pagbubuntis ko.” Pahayag nito.

“naiintindihan kita Jenny.” ang masakit pero maluwag kong pagtanggap sa kanyang sinabi. Hindi na ako nakaimik ulit.

“ isa pa, may aaminin ako sayo. Hindi totoong galing kay Clark ang bata. Pagsisinungaling ko lang iyon para iwanan mo ako.” Napatingin ako sa kanya. Nagulat. Umaagos na ang luha nito sa mga pisngi pero banaag pa din ang katatagan. Akala mo wala nang problemang magpapatumba pa sa kanya. “ hindi totoong  sumama ako sa kanya noong gabing nagpunta ako sa bar para ilabasa ang galit ko kay papa. Ginahasa ako emman.” Natigilan ako sa sinabi niya. Lalong naawa sa kanya. Niyakap ko siya pero kumalas din siya pagkatapos. “ tapos na iyon emman. Huwag kang magaalala.” Saad niya. “ oo nagkita kami noon sa loob nang bar pero nauna siyang umuwi. Wala akong balak umuwi noon kaya inabutan ako nang pagsasara nang bar. Palabas na ako noon at hindi alam kung saan pupunta nang may humila sa akin at pilit isinakay sa kotse. Wala ako nagawa kundi sumama dahil nanghihina ako.  Kontrolado niya ang lahat. Babae lang ako. Dinala niya ako sa isang motel at pinagsamantalahan. Wala na ako nagawa kundi magpaubaya kahit tutol ako sa pambababoy niya. Gulong gulo ako noon. Galit sa akin ang papa ko sa lagi niya akong ipinapahiya kung saan niya ako makita. Sa mall sa school at kahit sa kalsada tapos ang masaklap ang babuyin ka nag di mo kilala. Ang kunin ang pagkabirhen mo nang sapilitan na inilalaan ko sa taong mamahalin ko, sa taong papakasalan ko. daig ko pa ang ibinabaon sa hukay nang buhay sa mga sandaling iyon. Wala akong malapitan nang tulong, wala akong matawag na sasagip sa akin. Pati ang diyos ay iniwan ako sa mga sandaling iyon at inihain sa demonyo ang aking katawan. Masakit emman pero wala ako nagawa. Iniwan na lang ako sa loob nang motel nang hindi alam kung ano ang gagawin pagkatapos. Mula noon, ipinangako ko sa sarili ko na na hindi na ako magiging mahina. Na kakayanin ko ang lahat anumang pagsubok sa buhay na magisa. At alam kong mabibigo ako kapag ikaw ang makakasama ko. dahil mas malakas ka sa akin. Kaya napagdesisyunan kong sarilinin ang lahat at magsinungaling sayo.” Ang mahaba nitong salaysay.

Niyakap ko na lang siya ulit dahil sa awa. Ang baba nang tingin ko sa aking sarili. Ako ang nanliliit sa aming sitwasyon. Sa akin siya kumukuha nang lakas pero mas malakas pa pala siya sa akin. Mas matatag. At alam kong mas malakas siya ngayon. Hindi na siya katulad dati na puro iyak lang. Ngayon lumalaban na at tingin sa lahat nang bagay at madaling lusutan. Tama siya. Tapos na at nangyare na. Wala na kaming magagawa pa. Ang importante. Ang kasalukuyan at ang bukas at  tanggapin ang lahat.

“ eh si Bryan, kumusta?” tanong ko.pinilit kong magpakatatag. Ngayon sa kanya naman ako kukuha nang lakas.

“binyag nga niya kahapon sabay birthday. Kaso dumating si papa at ginulo ang lahat. Pati birthday nang anak ko ginulo pero ok na yun. Tapos na.” Saad niya.

“ tatlong taon na siya pala. Wala man lang akong regalo sa inaanak ko.” sabay tawa. Natawa din siya.

“ inaanak na agad ngayon mo lang nakita.” sabad niya. Nagtawanan na lang kami.

“ paano pala kayo natunton nang mga magulang mo?” tanong ko.

“si aling Metring, narinig siya ni papa sa telepono na kausap ko.” sabinito.

“ s Aling Metring talaga, sa papa mo pa siya nagpabuko samantalang sa akin ayaw niya magsalita.” Tawa ko.

“buti nga sayo.” Biro nito at napagdesisyunan naming bumalik na sa loob nang  hospital.

Inabutan naming nagkukulitan ang dalawa. Masayang masaya. Nanonood naman si aling Metring sa dalawa at nakangiti. Nakaupo na din si Mrs Costales sa Bench at nakangiting pinapanood ang masayang masayang apo. Nagtatatakbo ang bata sa pasilyo at hinahanol habol ni Jeff at nang makita kaming palapit masayag lumapit ang bata.

“ andito na mommy ko.”  sigaw nito sabay yakap sa ina.

Hinalikan naman nito sa lips ang anak at niyakap yakap. Punong puno nang pagmamahal. Nakainggit. Gusto ko tuloy magkaroon din nang junior sa isip isip ko.

“ may regalo ako sa birthday boy!” ang masaya kong bati. Inabot ko ang mahabang Tobleron na binili ko sa Grocery shop sa labas nang hospital. masayang masaya naman ang bata na inabot ang pasalubong ko.

“ wow. Paborito ko ito. Salamat Ninong Emman.”  Masayang sagot nito.

“ wait lang.” Sabad ni Jeff. “ hati tayo. Dapat meron din ako niyan.” Inggit na sabi ni Jeff Na parang bata. Paborito din kase nito. Kahit bata aagawan nito sigurado ako. Tawanan kami.

“oo naman ninong. Bibigyan kita basta ibilhan mo ako at gusto ko dalawa na.” Ang pilyo nitog sagot. At inagaw na ni Jeff ang Tobleron at hinati sa dalawa it ibinalik ito ang kalahati.

Tawanan ang lahat.

“ hala mommy oh. Ang daya. Hinati talaga. Mommy pagalitan mo si ninong Jeff.” Sumbong nito. “ oh sige, apat na kapalit iyan ha.” Ang bawi nito.

Tawanan ulit ang lahat.

“sandali, bakit ninong na tawag mo sa amin?” tanong ko. “ang bilis yata ah.”

“ nasabi ko kase birthday ko at binyag ko kahapon eh hindi daw siya papaya na hindi ninong ang itawag ko sa kanya pati kay ninong emman.” Sagot nang bata. “ tsaka ililibre daw niya ako bukas at dadalhin sa park kaya pumayag na ako.” Dagdag nito. Tawanan ang lahat.

Saktong napadaan ang isang magasawa at napansin ang batang buhat buhat ni Jenny. lumapit sila at tinititigan ang bata.

“ Rob honey, kamukhang kamukha ni Bryan ang bata. Hindi ako pwedeng magkamali. Kahawig na kahawig niya nung bata siya.” Saad nang mukhang may kayang babae. Nagulat kami sa tinuran niya.

“ excuse me maam, this is my baby!” ang matigas na saad ni Jenny. nagitla naman ang babae sa inasta nito.

Hinila na siya nang asawa nito at mabilis na umalis pero hindi pa din maalis ang tingin sa bata. Napansin kong natakot si Jenny pero hindi nito ipinahalata sa amin.

“ bryan po ang pangalan ko!” ang habol na sagot nang bata.

Mabilis namang tinakpan ang bibig nito nang kanyang ina. Inignora na lang naming ang nangyare.

Lumapit na din si Mrs. Costales at matamis ang ngiting ibinalitang stable na daw ang asawa pero sa kasamaang palad aabutin ang lingo bago ito tuluyang makarecover. Umuwi na kami ni jeff pagkatapos magpaalam sa pamilya. Dumiretso ako sa bahay at umuwi na din si Jeff sa kanila. alauna na nang hapon nang makarating ako sa bahay.

“hindi ba sinabi ko sayo na huwag na huwag ka nang  makipagkita sa Jenny na iyon?” ag malakas na boses ni papa pagkakita sa akin. Papasok pa lang ako nang pinto nang naghihintay pala sial sa akin sa sala. Katabi nito si mama.

Nagulat ako sa narining ko. hindi ako nakapagsalita. Hindi ko alam paano nakarating ang balita sa kanila.

“ kinumusta ko lang po sila papa. Wala pong ibang ibig sabihin noon.” Paliwanag ko.

“ akala mo hindi ko alam ang lahat. Na patuloy pa din ang paghahanap mo sa Jenny-ing iyon. At ngayon dumating siya umaasa ka pa din at pinuntahan mo talaga siya para makipagayos. Lumayas ka dito!!!  At huwag ka nang magpapakita!!!” galit na sabi ni papa.

Umiiyak na si mama. Walang magawa kundi ang tumahik. Kapag ganung galit na si papa, wala na itong magawa kundi ang tumahimik. Luhaan akong lumabas nang bahay. Masakit ang loob. Kung kalian ok na ang lahat. Kung kalian natuldukan na ang matagal nang bumabagabag sa akin tsaka naman ito dumating sa buhay ko. ang magalit nang tuluyan si papa sa akin. Hindi ko alam ang gagawin ko. hinabol na lang ako ni mama para pigilan pero wala na itong nagawa kundi ang pabayaan ako sa pagpupumilit ko. iniwan ko itong umiiyak sa labas nang pinto. Tahimik lang si papa at galit pa din ito. Tinungo ko ang bahay nina Jeff. Wala naman akong ibang alam puntahan kundi sa kanila. ang bahay lang nila ang pangalawa kong tahanan. Ang alam kong puwedeng kumupkop sa akin. Ang puwedeng tumanggap sa akin. Umiiyak akong pumasok sa kanilang bahay. Nagulat si nanay pagbungad sa akin. Nataranta siya. Lumapit naman agad si Jeff at iniwan ang lamesa at kinakain.

“ naku nanay, nalaman na yata ni papa ang kalokohan niyan.” Sabay iling iling.

“ tarandato ka. Pinalayas na nga ako pati ikaw gaganyanin mo pa ako.” Umiiyak ko pang sabi. Na parang bata.

“ anak, huwag moi nang gatungan.” Ang galit naman nitong sabi kay Jeff.

“kaya nga nanay. Tarantado yan. Kinakampihan pa si papa samantalang ako ang kaibigan.” Pagsusumbong ko.

“ ikaw naman, di ka na mabiro. Pano na ngayon yan? Kung kalian hindi ka na namomroblema kay Jenny at handa ka nang bitawan siya tsaka naman nalaman nang papa mo ang nangyare.

“kaya nga eh.” Sagot ko. “hindi ko alam ang gagawin ko tol. Nanay, tulungan niyo ako.” Yakap ko na kay nanay. Naguguluhan ako. Ayaw kong  magalit si papa sa akin.” Pagmamakaawa ko.

 Saktong paguwi naman ni tatay Rogelio galing sa mga kaibigan nito sa kabilang kanto at nagulat sa nadatnan. Nagsumbong naman agad ang magina sa nangyare. Nagalit ito.

“ ano? Halika, sundan mo ako at ipapakita ko sa papa mo kung paano magalit ang tatay mo. Mas malaki yata ang katawan ko sa kanya at bugbog ang abot yun sa akin. Tingnan natin kung hindi lumambot yun. Hindi ako paapyag na ganyanin ang mga anak ko.Halika!” at sabay labas nang bahay. Nakainom pa naman ito nang konte.

Hindi na kami nakaimik. Napatigil ako sa pagiyak at natakot sa binitiwang salita. Malaking gulo na ito kung sakali. Unang beses ako nito ipagtanggol sa tunay kong ama at nanakot pa. Lumabas kaming lahat at sinundan si tatay. Pinilit naming itong maghunus dili at huwag nang ituloy ang balak pero hindi ito napaawat. Maya’t maya pa’y nasa tapat na nang bahay na kami.

“ hoy Zandro!!! Lumabas ka diyan. Magtutuos tayo!!!” sigaw ni tatay sa labas nang pinto.

Lumabas naman sina papa katabi nito si mama. Banaag ang takot kay mama.

“ at nagsumbong pala sayo yang anak anakan mo!” ang matapang na sagot ni papa.

“ oo. Sa amin siya nagsasabi nang kanyang saloobin. Hindi kagaya mo na masyadong perpekto at pati ag anak mo lumalayo ang loob sayo at ang masaklap ipagtabuyan mo pa. Gusto mo bang makatikim sa akin? Ang mataas na sigaw ni tatay. Hindi naman kami magkandaugaga sa pagpigil sa kanila. mahirap na. Baka magsuntukan pa ang dalawa. Pareho pa naming mataas ang ihi nang dalawa at mahirap na. Baka saan pa pulutin ang problemang ito nang dahil sa kagagawan ko.

“tama na po papa, huwag niyo na pong sagutin si tatay, nakainom lang siya.” Awat ko.

“ hindi ako nakainom anak, gusto ko lang ipamukha sa makitid na utak nang Zandro na iyan ang kagaguhan niya. Sinong amang ipagtabuyan ang anak  dahil lang sa pagibig nito sa babae. Bakit? Hindi ka ba nagmahal at ganyan ka?” natulala si papa. Nasaktan malamang sa narinig. Hindi ito nakaimik. Hindi na ito nagsalita pa at lumapit kay tatay at nagbunuan ang dalawa. Nagsuntukan.  Sigawan naman ang sina mama at nanay. Tuluyan naming naawat ang dalawa. Napaghiwalay. Hawak ko si tatay at hawak naman ni Jeff si papa. Nagduduruan pa din ang dalawa. Tuloy ang palitan nang mga salita. Nang makitang hindi na magkalapit ang dalawa galit na hinila ni mama si papa sa loob nang bahay at ganun din si nanay kay tatay at iniuwi na ito nang tuluyan. Sumama na ako kay Jeff sa kanila sa takot na baka magalit lalo si papa sa akin at sa akin ibaling ang lalong galit nito sa nangyare. Takot ko lang. Pero siguradong kaya nang lusutan at pakalmahin ni mama ang sitwasyon kaya napanatag na rin ako kahit papano.

Itutuloy...